Aşk büyük sağlam bir masanın üstünde durmakta.
Akıl duvara dayalı tahta bir merdivenin yukarıya yakın bilmem kaçıncı basamağında.
Bir güç gelip ellere sıçratamazsa, öyle asılı kalacak beden akılla aşk arasında duvarda.

boş...

boşluk iyidir. boş zaman , boş alan , boş bir kafa ya da boş kalp...
boşluk iyidir. doldurmaya ihtiyacın olduğu zaman.

Detayların arasında yaşam , bir labirenttin ucundaki peynire ulaşmak kadar yalındır aslında

Yeter hedefini bildiğinde.

Karmaşıklaştıracak birşey yok.

2008 eylülünde yazılmış mardinde...

insan ölenle ölmez diyorlar ya... onlara cevap

Artık muhallebi kokusu aynısı değilse anneanemin yaptığının, ya da hiçbir çakır keyif ihtiyar yaşartamıyorsa gözümü dedem gibi, hayatta sayılır mı aynı ben?
Benim güzel sevgilim hatırlamak istemiyorsa artık çocukluğunu ya da

kalbine ağır gelen sevgiyi akıtamıyorsa başkasına ve yoruyorsa bedenini eşini kaybeden soylu kadın...

İbrahim amca alıp götürmedi mi kendine güvenli mağrur ve hayata bağlı güzel Emeli'ni ...

Yine diyorsunuz ki ölenle ölünmez öyle mi...
Ama ölünebilmeli...

ipten düşmekte olan bir cambaz gibiyim bugün.boşluk basınç ve eksik kalanın ağırlığı kalbimde ve göz kapaklarımda . yere değmeyen ayaklarım, yerinden kesilmiş, nasır tutmuş tabanlarım.mavi gri boşluk, bir dolu sarhoşluk, yere çakılmayacağıma inandıran aptalca bir umut,
uzakta ipler , denge uzakta , bir bulutun üstüne otursam diyorum kalsam
arafta.